DINEREN TUSSEN DE KANGOEROES

Hallo allemaal,
Hierbij weer een berichtje van ons op maandagavond 9 december, hoewel dit weer later verstuurd zal worden. Vanochtend konden we weer lekker rustig aan doen en om 09.00 uur zaten we aan het ontbijt. Dat was weer prima verzorgd en na het ontbijt hebben we de laatste dingen in onze koffers gestopt en zijn we op pad gegaan. We hebben in Lorne eerst wat boodschappen gedaan voor het geval we weer een dashboardlunch hebben. Hierna zijn we weer verder gereden over de Great Ocean Road en hadden al vrij snel onze eerste stop. We kwamen een bordje tegen met “Sheoaks Falls” en zijn hier de weg afgegaan. Het bleek maar een wandeling te zijn van 15 minuten enkele reis, dus we zijn maar op pad gegaan naar de waterval. Deze wandeling had maar één nadeel en fat waren de vliegen die hier in groten getale voorkwamen. Hadden we nu maar onze vliegennetjes uit Uluru bij ons. Uiteindelijk kwamen we bij de waterval aan en dit was een kleine waterval, maar wel groot genoeg voor een foto. Nu weer teruglopen naar de auto en dan gauw de auto in, want dan hebben we geen last meer van de vliegen. We zijn verder gereden over de Great Ocean Road en hebben diverse tussenstops gemaakt voor de nodige foto’s. Bij Kenneth River zijn we weer wat gaan lopen en hier waren er diverse soorten papegaaien die we op de foto hebben gezet. Ook is dit een plek waar je koala’s kan zien, want er staan hier heel veel eucalyptusbomen en dat is de boom van de koala. Je zag op diverse plekken mensen wijzen en daar zagen we inderdaad een koala zitten. Gelukkig hebben we zelf ook een koala gespot en ook deze werd daarna veelvuldig op de foto gezet door de andere toeristen. Hierna hebben we even een kop koffie en thee gedronken en zijn toen met de auto wat verder de weg, waar alle koala’s zaten, afgereden om te kijken of we nog meer koala’s konden spotten zonder alle toeristen om ons heen. Maar de koala’s hielden zich hier beter schuil en waren niet te vinden door ons. Dus dan maar weer de auto in en verder over de Great Ocean Road. Bij Apollo Bay zijn we weer gestopt en zijn hier naar het Visitor Centre gegaan om wat folders te pakken en na te vragen wat er hier in de omgeving verder te doen is. Daarna was het tijd om de inwendige mens weer te verzorgen en zijn ergens op een terrasje gaan zitten en hebben lekker zitten eten. Na het eten hebben we nog even door Apollo Bay gelopen om daarna verder te gaan over de Great Ocean Road. Op een gegeven moment moesten we deze weg verlaten en zijn naar de Cape Otway Lighthouse gereden. Op weg naar deze vuurtoren kwamen we ook langs onze accommodatie voor de komende twee nachten. Bij de Cape Otway Lighthouse hebben we even wat rondgelopen en we zijn ook de vuurtoren op geweest en hadden hier een heel mooi uitzicht over de Grote Oceaan en de Bass Strait. Nog een voordeel van hierboven op de vuurtoren was dat je geen last had van de vliegen. Na deze stop bij de Cape Otway Lighthouse zijn we naar de accommodatie gereden en hier werden we ontvangen door Emma die ons naar onze kamer bracht. Om 16.00 uur is er een afternoon tea en om 16.30 uur is de mogelijkheid om een wandeling te maken. Emma zal ons dan hier op het terrein het nodige vertellen en we gaan op zoek naar koala’s en andere dieren die we tegen gaan komen. De eerste koala was gauw gevonden, want die zat in een boom vlak bij de receptie. Emma vertelde het nodige over de koala en toen zijn we verder gelopen. Achter het hoofdgebouw was een grote open grasvlakte en hier stond een grote groep kangoeroes. Ook hier werd weer het nodige verteld door Emma. We zijn verder over het terrein gelopen en hebben uiteindelijk nog een koala gevonden of eigenlijk was het de hond van Emma die de koala vond. Die hond ruikt de poep van de koala en gaat dan stil onder de boom zitten en gaat staren naar de koala. De hond heeft hier geen 100% score in, want de eerste koala die we bij de receptie hadden gezien had ze niet gezien. Uiteindelijk zijn we naar een afgesloten gedeelte gegaan en voordat we hier naar binnen gingen, zagen we een “tiger snake” de struiken in schieten. Dit is een giftige slang, maar zoals de meeste slangen zullen ze je niets doen tenzij ze zich bedreigd voelen. Nadat de slang zich had verwijderd van het pad zijn we het afgesloten gedeelte ingegaan en zagen hier een “tiger quoll”, ofwel de grote of vlekstaartbuidelmarter. Het dier dat ze hier houden is voor onderzoeksdoeleinden, want ze zijn honden aan het trainen om de poep van deze beesten te kunnen opsporen. Op deze manier kunnen ze dan te weten komen of het één “tiger quoll” is of dat er meerdere in een bepaald gebied leven. Op deze manier kunnen er eventueel maatregelen genomen worden om deze beestjes voor uitsterven te behoeden. Na deze wandeling hadden we nog even tijd om de foto’s van vandaag en gisteren op te schonen, want als we dieren voor de cameralens krijgen worden er wel heel veel foto’s genomen. Gelukkig hebben we dan aan het eind van de rit meestal wel een paar leuke foto’s die naar ons zin zijn. Om 19.00 uur kregen we ons avondeten hier in het restaurant en dat was klaargemaakt door een Nederlandse vrouw, Karlijn, die hier werkt voor het Conservation Ecology Centre, sterker nog ze is de manager. Tijdens het diner zagen we de kangoeroes voor op het terrein rondhuppelen, dus dat was een diner met uitzicht. Het eten smaakte prima en na het eten zijn we verder gegaan met het opschonen van de foto’s en hebben we nog even zitten kletsen met Karlijn. Na verloop van tijd zijn we teruggegaan naar onze kamer en wij moesten de lichten uit doen. In het gebouw zijn alleen maar de gasten en er is verder geen personeel. Er ligt een telefoon, met een noodnummer, bij de receptie voor noodgevallen. Naast ons was er nog een gezin uit Singapore dus we waren met zijn zessen in het gebouw dat verder ook niet op slot gaat. De man uit Singapore had hier toch wel zijn vraagtekens bij, maar wij zijn het inmiddels wel gewend dat men hun huis of auto niet afsluit in Australië. We gaan ons nu op maken voor de dag van morgen, maar we weten nog niet wat dat zal brengen en jullie zullen er op een later moment over lezen.
Groetjes vanuit een nog steeds prachtig Australië,
Mariëtte en Paul.