BIJNA DOOD ERVARING

Hallo allemaal,
Hierbij weer een berichtje van ons op maandagavond 19 november. Dit was ook bijna de laatste dag van Paul’s vakantie, maar daar lezen jullie later over. Zoals we gisteren geschreven hadden, was dit een reisdag naar een nieuwe accommodatie. We hadden de wekker om 07.30 uur staan, maar zoals gebruikelijk waren we weer voor de wekker wakker. Hierdoor konden we rustig aan doen en dat kwam goed uit, want we hadden vanmorgen er een extra taak bij. We moesten namelijk onze ontbijtspullen afwassen, want het had geen zin om de vaatwasser hiervoor te gebruiken. Uiteindelijk is alles gelukt en waren we rond 09.00 uur bij de veerboot, welke om 09.55 uur zou vertrekken. We hebben eerst onze sleutels van het huisje ingeleverd en zijn daarna in de schaduw en zelfs een beetje in de airco een bak koffie en thee gaan drinken met onze e-readers. Rond 09.30-09.45 uur zijn we teruggelopen naar de waterkant en op het moment dat we de veerboot zagen aanmeren, zijn we naar de auto gelopen. Alles ging heel soepel en na een overtocht van ongeveer 35 minuten konden we op weg naar onze nieuwe bestemming. De reis ernaar toe was heel saai en eentonig. We reden langs suikerrietvelden, bomen en “weilanden” met koeien en dat bijna 300 kilometer lang. Ook hier zagen we sporen van bosbranden, waarvan de één recenter was dan de ander. We hebben onderweg twee tussenstops gemaakt. De eerste was in Bowen, waar we dachten om een baai wat te eten en te drinken. Maar net als in Nieuw-Zeeland gebeurt het weleens dat er helemaal geen eet- en/of drinkgelegenheden zijn, want de Australiërs nemen alles zelf mee. Dan maar weer de befaamde granenreeplunch met een pakje sinaasappelsap. De tweede stop was om de auto tevreden te houden en hebben deze weer volgegooid met benzine. Rond 14.15 uur waren we in Airlie Beach en zijn hier eerst naar Whitsundays Sailing Adventures gereden, want we moeten ons hier inchecken voor onze excursie van morgen en overmorgen. We gaan dan twee dagen zeilen met één overnachting aan boord. Hoe dat allemaal gaat worden lezen jullie in een later verslag. Waarschijnlijk zal dat woensdagavond zijn en anders wat later. Na hier alles geregeld te hebben en twee kleine tassen te hebben meegekregen voor aan boord, want koffers zijn verboden, zijn we doorgereden naar de veerboot naar Hamilton Island. We vliegen namelijk donderdag van Hamilton Island naar onze volgende bestemming, maar wij vonden de tijd tussen aankomst met de veerboot en het opstijgen aan de korte kant dus wij willen graag een veerboot eerder. Dat was geen probleem, maar we kwamen er hierachter dat de auto niet mee kon op de boot. Dus waar dan de auto inleveren? Met vereende krachten zijn we erachter gekomen dat er ook een kantoortje van Europcar hier in Airlie Beach is, dus wij daar naartoe, om te vragen of zij ons dan naar de veerboot zouden brengen. Bij Europcar aangekomen kwamen wij voor de volgende verrassing te staan, want we moeten de auto vandaag inleveren. We waren zeer verbaasd, maar het stond op het contract dat we in Cairns hadden getekend. We konden de auto ook langer houden, maar dan moesten we bijbetalen en dat had ook geen zin. We zitten de komende twee dagen namelijk toch op zee. We mochten van de Europcar-meneer onze spullen naar onze B&B brengen en dan de auto aftanken en dan inleveren. Zogezegd zo gedaan. Bij de B&B was niemand aanwezig en hing er een briefje op de deur met de naam van Mariëtte erop. Hier stond in dat er niemand aanwezig was en dat we kamer 1 hadden en dat we daar onze sleutel konden vinden. We hebben onze spullen binnengezet en hebben gelijk even in onze papieren gekeken voor de huurauto. En ja hoor, we moesten vandaag de auto inleveren. Gelukkig maar dat we langsgegaan zijn, want anders hadden we toch een rare verrassing gehad komende donderdag. Hierna nog even aftanken en toen hebben we de auto op de parkeerplaats van Woolworths neergezet, want dit was de officiële parkeerplaats van Europcar, en hebben de autosleutels ingeleverd bij het kantoortje van Europcar. Hierna zijn we wat gaan drinken, want daar waren we wel aan toe na al deze commotie. En hier had Paul zijn bijna dood ervaring. Op aanraden van een niet nader te noemen persoon moest Paul een keer “icecoffee” drinken. Paul had dit al een keer eerder gezien toen we een keertje een lunch aan het afrekenen waren en toen kon het hem al niet bekoren. Maar ook Mariëtte zei tegen hem dat hij het een keer moest proberen, dus vandaag werd de dag. Bij de balie vroeg Paul om een “icecoffee” en toen werden er allerlei vragen gesteld. Hij zei de dame achter de balie dat ze haar lekkerste “icecoffee” moest maken, omdat dit mijn eerste ervaring hiermee was en dat ik dit deed op aanraden van de eerder niet nader te noemen persoon. Mariëtte bestelde gewoon haar koppie thee. Eerst werd de “icecoffee” voor Paul gebracht en hij had gelijk zijn bedenkingen. Koffie met ijsblokjes en een bolletje ijs erin. Daarna de thee voor Mariëtte en dat ging ook niet helemaal goed, dus gelijk maar heet water bestellen om de inmiddels zwarte thee te verdunnen. En toen was het tijd voor Paul om zijn eerste slok “icecoffee” te drinken. Hij trok gelijk helemaal wit weg, zijn ogen begonnen te draaien in zijn oogkassen en van horen zeggen was alleen zijn oogwit nog zichtbaar. Zijn gezichtsspieren begonnen in spasmen te betrekken en het personeel kwam gelijk met een AED aangerend. En Mariëtte? Mariëtte lachte alleen maar. Na verloop van tijd begonnen de lichaamsfuncties van Paul weer normaal te functioneren en heeft hij zijn “icecoffee” toch maar opgedronken. Het bolletje ijs dat overbleef, smaakte nog het beste. Vanaf nu weet Paul dat hij zijn koffie alleen nog maar zwart, heet en sterk drinkt ongeacht wat anderen zeggen. Na deze ervaring hebben we maar gauw nog een smoothie besteld en deze was prima te drinken en Paul raakte de smaak van “icecoffee” hierdoor kwijt. Men zegt dat je alles een keer geprobeerd moet hebben in leven, maar “icecoffee” drinken hoort daar echt niet bij, aldus Paul. Nadat we klaar waren met onze smoothie zijn we een broodje gaan halen, want deze eten we dan straks op op onze kamer. We hebben geen zin om buiten de deur te eten en als het goed is krijgen we ook aan boord van de zeilboot een goede maaltijd. We zijn toen teruggelopen, want de auto waren we kwijt, naar onze B&B en hier kwam Steve, onze gastheer, uit het kantoortje. We hebben even staan praten en we kunnen onze koffers morgen hier opslaan, want we komen woensdag toch hier weer slapen. Steve heeft ons ook aangeboden om ons morgenochtend naar de haven te brengen en dat aanbod hebben we met beide handen aangegrepen. Tot zover ons berichtje voor vandaag en jullie zien wel wanneer de volgende in jullie mail zal zitten. Wij hebben in ieder geval veel zin in de komende twee dagen.
Groetjes, vanuit een warm, zonnig en bijna dodelijk Airlie Beach
Mariëtte en Paul.